Podstawowe pojęcia zwiazane z fotografią

A

Aberracja chromatyczna, chromatyzm – cecha soczewki lub układu optycznego, wynikająca z różnych odległości ogniskowania (ze względu na różną wartość współczynnika załamania) dla poszczególnych barw widmowych światła (różnych długości fali światła). W rezultacie występuje rozszczepienie światła, które widoczne jest na granicach kontrastowych obszarów pod postacią kolorowej obwódki.

APS-C – Od angielskiego Advanced Photo System type-C (APS-C). Jest to typ matrycy używanej w cyfrowych lustrzankach jednoobiektywowych. Detektor w tym przypadku ma rozmiar 22 mm x 15 mm, czyli jest 1.5-1.6 raza mniejszy od klatki małoobrazkowego negatywu (36 mm x 24 mm).

B

Balans bieli (WB, od ang. white balance) – termin dotyczący aparatów cyforwych oraz kamer cyfrowych. Jest to proces kompensacji barw obrazu zarejestrowanego przez matrycę dla temperatury barwowej oświetlenia, jakie towarzyszyło wykonaniu fotografii.

Bracketing – technika fotograficzna, polegająca na wykonaniu serii ujęć różniących się parametrami wykonania zdjęcia. Zwykle stosuje się ją w sytuacji, gdy charakter fotografowanej sceny powoduje, że trudno dobrać właściwe parametry, a automatyka wbudowana w aparat zawodzi. Zaawansowane aparaty fotograficzne oferują zwykle funkcję autobracketingu, pozwalająca wykonać serię zdjęć (od dwóch do kilkunastu klatek) przy zmieniających się krokowo parametrach.

C
Czas naświetlania – okres czasowy, podczas którego trwa działanie światła na element światłoczuły (matryca), zwany też ekspozycją lub czasem migawki w odniesieniu do zdjęć. Zależy od kilku podstawowych czynników: wielkości przysłony, warunków świetlnych, stopnia światłoczułości materiały fotograficznego, wartości tonalnej i barwy fotografowanego przedmiotu, stosowanego wywoływacza i sposobu wywołania, zamierzonego efektu końcowego.

D

dyfuzor - element optyczny rozpraszający światło.

dystorsja - jedna z wad (aberracji) soczewki lub prostych układów optycznych; polega na niejednakowym stopniu powiększenia lub zmniejszenia różnych części obrazu: inny stopień powiększenia dla środka obrazu, inny dla jego brzegów. Obraz kwadratu np. wskutek dystorsji przybiera kształt beczkowaty.

E

EXIF - informacje zawierające nazwę sprzętu oraz nastawy z jakimi dane zdjęcie zostało wykonane. Takie informacje są zawarte w zdjęciu i mogą zawierać: model aparatu, rozdzielczość zdjęcia, wartość ISO, wartośc przysłony, datę, użycie lampy błyskowej itp.  

F

Fotografia (gr. φως, phōs, D. phōtós – światło; gráphō – piszę, graphein – rysować, pisać; rysowanie za pomocą światła) – zbiór wielu różnych technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego obrazu za pomocą swiatła. Potoczne znaczenie zakłada wykorzystanie układu optycznego, choć nie jest to konieczne – fotografia otworkowa, rayografia. 

G

Głębia ostrości – Termin ten określa obszar zdjęcia – przed i za obiektem – który jest dostatecznie ostry. Możesz zmieniać głębię ostrości zmieniając wartość przysłony. Mniejszy otwór przysłony (większa jej liczba) daje większą głębię ostrości. Oznacza to, iż robiąc zdjęcia przy dużych przysłonach jak f/1.8, tło będzie bardziej rozmyte niż przy małych przysłonach jak f/16 czy f/22, gdzie większość sceny będzie oddana ostro. Długość ogniskowej jest również ważna, gdyż głębia ostrości zmniejsza się wraz z przyrostem ogniskowej. Dlatego obiektywy szerokokątne oferują znacznie większą głębię ostrości niż teleobiektywy.

H

HDR – Skrót od angielskiego High Dynamic Range. Jest to technika polegająca na zwiększaniu zakresu tonalnego zdjęć w fotografii cyfrowej. Dzięki niej, na wynikowym zdjęciu możemy odwzorować obiekty nawet znacznie różniące się jasnością, unikając tym samym przepaleń w jasnych częściach obrazu i niedoświetleń w ciemnych.Technika ta polega na wykonaniu kilku lub kilkunastu ekspozycji (co najmniej niż trzech) przy takich samych parametrach wartości przesłony i czułości ISO, ale przy różnych czasach ekspozycji. Program komputerowy składa te ekspozycje w jedno zdjęcie. 

I

ISO – jest to czułość kliszy i matrycy. Im większa wartość ISO tym aparat zarejestruje więcej światła, jednak pogarsza to jakość zdjęcia.

J

Jasność obiektywu – Maksymalny otwór względny obiektywu decyduje w jakich warunkach oświetleniowych możesz robić zdjęcia. Jasność obiektywu wskazywana jest przez liczbę przedstawianą w rozmaitych formach: f/8, F8 lub 1:8, i dotyczącą tej samej liczby przysłony. Obiektywy o dużych otworach względnych (małych wartościach przysłony) są jasnymi obiektywami pozwalającymi fotografom stosować krótsze czasy naświetlania w słabym świetle. Zmniejsza to potrzebę użycia statywu i lampy błyskowej, zwiększając kontrolę nad głębią ostrości i dając jaśniejszy obraz widziany w celowniku ułatwiający ustawianie ostrości. Obiektywy z mniejszymi otworami względnymi (większymi wartościami przysłony) wymuszają dłuższe czasy naświetlania w świetle zastanym, lecz są mniejsze i lżejsze niż jaśniejsze obiektywy. Nikon proponuje niektóre obiektywy Nikkor o tych samych ogniskowych, lecz różnych otworach względnych dając możliwość wyboru.

K

Kompresja – polega, na zmniejszeniu objętości pliku z danymi, za pomocą dostępnych środków, czyli zazwyczaj mniej lub bardziej zaawansowanych algorytmów. Część aparatów umożliwia wybór kompresji. Im jest wyższa tym jakość zdjęcia jest gorsza, a jego waga mniejsza

L

Liczba przewodnia - zwana także liczbą szacunkową, to iloczyn odległości lampy błyskowej od oświetlanego przedmiotu i wartości przesłony, takiej aby zdjęcie było poprawnie naświetlone przy założeniu czułości 100 ISO. Podana przez producenta lampy liczba przewodnia pozwala obliczyć poprawną wartość zastosowanej przesłony przy znanej odległości do fotografowanego przedmiotu.

M

Matryca – element światłoczuły rejestrujący obraz, znajdujący się się wewnątrz aparatu w osi obiektywu.

Migawka - to urządzenie mechaniczne lub mechaniczno-elektroniczne służące do otwierania i zamykania drogi światłu padającemu przez obiektyw na detektor (matrycę).

P

Paralaksa – zjawisko polegające na niezgodności w polu widzenia obiektywu aparatu fotograficznego z polem wskazywanym przez wizjer lub obiektyw celowniczy. Paralaksa zwiększa się wraz ze zmniejszającą się odległością do fotografowanego obiektu oraz ze zwiększającą się odległością pomiędzy obiektywem podstawowym a celowniczym. Zjawisko paralaksy wynika z różnego położenia osi optycznych układu celowniczego i zdjęciowego.

Polaryzator - rodzaj filtra nakręcanego na koniec obiektywu. Stosuje się go w dwóch przypadkach: dla przyciemnienia błękitnego nieba, bądź do usunięcia refleksów z błyszczących powierzchni typu szkło bądź lakier. Żądany efekt uzyskuje się poprzez obrót filtra. GND - filtr połówkowy szary – filtr przyciemnia górną część kadru, a dolną pozostawia niezmienioną. Przydaje się przy fotografowaniu ujęć, w których występuje zachmurzone, blade niebo.

Przysłona – Pozwala ona ograniczyć ilość światła wpadającego przez obiektyw, padającego następnie na materiał światłoczuły (matrycę), i dzięki temu pozwala (jako drugi mechanizm obok migawki) wpływać na ekspozycję zdjęcia.

R

RAW (plik)- w skrócie mówiąc to format pliku z bezstratnym zapisem zdjęcia, takim jak widzi go matryca. W pliku JPG obraz taki przetwarzany jest jeszcze przez oprogramowanie wewnętrzne aparatu.

Rybie oko – Rodzaj obiektywu o małej ogniskowej i polu widzenia wynoszącym 180 stopni lub więcej, charakteryzujący się dużymi zniekształceniami na brzegach kadru.

S

Soczewka – proste urządzenie optyczne składające się z jednego lub kilku sklejonych razem bloków przezroczystego materiału (zwykle szkła, ale też różnych tworzyw sztucznych, żeli, minerałów, a nawet parafiny).Istotą soczewki jest to, że przynajmniej jedna z jej powierzchni roboczych jest zakrzywiona, np. jest wycinkiem sfery, innej obrotowej krzywej stożkowej jak parabola, hiperbola lub elipsa, albo walca.

Szumy – Szumy w fotografii cyfrowej wytwarzane są na matrycy, a na zdjęciu widoczne są jako różnokolorowe ziarniste obszary lub przybierają kształt podobny do delikatnie pofałdowanej powierzchni wody. Główną przyczyną występowania szumów może być nastawiona wysoka wartość ISO.

W

Wartość przysłony – Wielkość mówiąca nam o zastosowanym, w momencie wykonania zdjęcia, stosunku ogniskowej obiektywu do średnicy układu zbierającego światło. Wartość przysłony nazywa się także czasami otworem czynnym obiektywu. W obiektywach ilość światła jest regulowana przez mechaniczną przysłonę dającą skokowe wartości światłosiły np. f/1.0, f/1.4, f/2.0, f/2.8, f/4.0, f/5.6, f/8.0, f/11, f/16, f/22, f/32 itd.

Winietowanie – Zjawisko polegające na stratach światła na elementach optycznych lub konstrukcyjnych obiektywu. Efekt ten jest tym większy im większy jest kąt padania promieni świetlnych wchodzących do obiektywu. Jego wynikiem jest pociemnienie zdjęcia w rogach kadru.

Źródło: kdfoto