INTROWERSJA

Mamy już za sobą ekstrawersję oraz równowagę emocjonalną. Przyszedł czas na introwertyka, czyli osobowość z cechami melancholika oraz flegmatyka.

Posiłkując się Wikipedią:

Introwersja (od łac. intra – "wewnątrz" i vertere – "zwracać się") – pojęcie wprowadzone przez Carla Gustava Junga w pracy Psychologische Typen (Typy psychologiczne, 1921). W psychologii oznacza ono cechę osobowości polegającą na tendencji do kierowania swojej percepcji i działań do wewnątrz – na własne myśli i emocje, z jednoczesnym zmniejszonym zainteresowaniem i aktywnością skierowanymi na świat zewnętrzny.
Ilość introwertyków w społeczeństwie określa się na 25% – 46%. Według innych danych ilość introwertyków i ekstrawertyków w populacji określa, podobnie jak innych właściwości psychicznych, rozkład normalny, tzn. najwięcej jest osób o przeciętnym nasileniu cech, a osób skrajnie introwertycznych jest najmniej, i tyle samo co skrajnie ekstrawertycznych.

Introwertycy zwykle:

• zyskują energię kiedy są w samotności, a tracą wśród ludzi,
• czerpią energię ze świata wewnętrznego, tj. uczuć, idei, wrażeń,
• są dobrymi słuchaczami,
• myślą zanim coś zrobią lub powiedzą,
• utrzymują większy kontakt wzrokowy podczas słuchania kogoś, niż podczas mówienia do niego,
• mają niewiele zainteresowań, ale w każde zainteresowania bardzo się zagłębiają,
• tylko głębokie relacje z innymi nazywają "przyjaźnią",
• wolą rozmowy w cztery oczy niż w grupie,
• mówią wolno, z przerwami,
• aby się skupić potrzebują ciszy, nie lubią gdy im się przerywa pracę lub jakiekolwiek inne zajęcie (np. dzwonkiem telefonu),
• korzystają z pamięci długotrwałej, przez co często mają uczucie "pustki w głowie" i mogą mieć problemy ze znalezieniem odpowiedniego słowa podczas rozmowy,
• lepiej niż ekstrawertycy radzą sobie z zadaniami wymagającymi skupienia uwagi,
• na studiach osiągają lepsze wyniki niż ekstrawertycy,
• łatwiej uczą się czytając niż przez rozmowę z innymi,
• wolą dowcip ujawniający niestosowność i niedopasowanie,
• pracują tak samo niezależnie od tego, czy są chwaleni, czy nie,
• nie lubią rozmów "o pogodzie",
• mogą mieć trudności w zapamiętywaniu twarzy i nazwisk,

Ponadto:

Henjum (1982) podzielił introwertyków na dwie główne grupy:

• grupa A: samowystarczalny, pewny siebie, pracowity, z mocnymi postanowieniami, powściągliwy, lubiący zajęcia, które wymagają introspekcji.
• grupa B: nieśmiały, zamknięty w sobie, z niskimi umiejętnościami nawiązywania kontaktów z ludźmi, bojący się ludzi i robienia czegoś przed innymi, lubiący być zostawiony samemu.