NEUROTYCZNOŚĆ

Chcę zakończyć ten cykl, więc rok skończę z neurotycznością... Po poprzednich postach odnoszę wrażenie, że jest to najbardziej mi daleki stan...ale również istnieją ludzie, którzy się z tym borykają.

Jak podaje Wikipedia:

Neurotyczność – w psychologii oznacza cechę osobowości polegającą na silnym niezrównoważeniu emocjonalnym o charakterze nerwicowym, niskiej odporności na stres, skłonności do popadania w stany lękowe. Przeciwieństwem neurotyczności jest równowaga emocjonalna.
Pojęcie to wprowadził Eysenck w teorii temperamentu PEN. Eysenck nie zdefiniował neurotyczności wprost, uznając ją raczej za korelacje między cechami.
Neurotyczność składa się z następujących cech:

• lęk
• przygnębienie
• poczucie winy
• niska samoocena
• napięcie

W swoim wymiarze fizjologicznym neurotyczność jest opisywana jako reaktywność układu nerwowego współczulnego. U neurotyków reaktywność ta jest większa niż u osób zrównoważonych emocjonalnie.

Na stronie www.centrumdobrejterapii.pl piszą:

Przyczyny
Przyczyny neurotyzmu są wielorakie i mają charakter bio-psycho-spoleczny. Przykładowo, neurotyzm wiąże się z fizjologicznymi różnicami w budowie i funkcjonowaniu systemu nerwowego jak np. podwyższoną reaktywnością układu limbicznego oraz współczulnego. Niektórzy badacze porównują neurotyzm do tzw. hałasu mentalnego – osoby neurotyczne ich zdaniem myślą w sposób mniej uporządkowany, przez ich umysł płynie bardziej „wzburzona rzeka” niż „spokojny strumień”. Zachowań neurotycznych możemy się też w pewnym stopniu „uczyć” obserwując ważne dla nas osoby zachowujące się w taki sposób. Kobiety mają nieznacznie większą skłonność ku neurotyzmowi niż mężczyźni.

Terapia czy radzenie sobie?
Ponieważ, jak wspomniano wcześniej, neurotyzm nie jest chorobą ani zaburzeniem, właściwej byłoby mówić o radzeniu sobie z trudnościami wiążącymi się z tą cechą, niż o swoistym leczeniu czy terapii. Pomocna może okazać się konsultacja u psychologa, który pomoże określić nasilenie neurotyczności i pomóc w rozwijaniu skutecznych sposobów radzenia sobie ze stresem. Jeśli nasilony neurotyzm wiąże się z wystąpieniem zaburzeń lękowych lub zaburzeń nastroju jak np. depresja, pomocna może się okazać wizyta u psychiatry lub psychoterapeuty. Osoby, dla których omawiana cecha jest uciążliwa i utrudnia satysfakcjonujące funkcjonowanie, mogą pomyśleć o rozwoju poprzez psychoterapię, w ramach której będą miały szansę przepracować konflikty leżące u podłoża ich trudności osobowościowych.

Dla zainteresowanych tematem, znalazłam jeszcze test dot. neurotycznych zaburzeń, który wolałabym, żebyście traktowali z przymrużeniem oka.